Kiedy piszemy „a”, a kiedy piszemy „an”? – gramatyka angielska
Przedimek nieokreślony „a” stawiamy przed rzeczownikami, które rozpoczynają się spółgłoską a przedimek nieokreślony „an” stawiamy przed samogłoską.
Zasada ta nie odnosi się jednak do pisowni danego rzeczownika tylko do jego wymowy. Czyli taki zapis jest nieprawidłowy: An UFO; a taki jest jak najbardziej prawidłowy: An hour. Czasami, chociaż raczej rzadko, można spotkać się z wymową przedimka „an” przed wyrazami, które rozpoczynają się od spółgłoski „h”. Jest to dopuszczalne w wyrazach, w których pierwsza sylaba nie jest akcentowana, np.: an hotel.
Policzalność i niepoliczalność rzeczowników
Rzeczowniki policzalne to takie, które można policzyć, nadając nazwy poszczególnym odrębnym jednostkom. Mogą to być ludzie, rzeczy, zwierzęta itd., wszystko co da się policzyć, np., an apple, an animal, a tiger, a man. Natomiast rzeczowniki niepoliczalne to przede wszystkim nazwy różnych substancji, materiałów, płynów itd. Innymi sowy takie rzeczy, których nie postrzegamy jaką oddzielna jednostka tylko jako zbiór mniejszych jednostek, które po rozdzieleniu nie zmieniają nazwy, np., sugar, flour, water. Jeśli rozsypiemy cukier na podłodze to wszystko co tam leży nadal będzie nazywało się cukier – i to co spadło pod stół i to co spadło pod krzesło; jeśli jednak roztrzaskamy krzesło (a chair) to jego części już nie będą się nazywały krzesło tylko np. kawałek krzesła (a piece of chair) lub po prostu noga od krzesła, oparcie od krzesła ale już nie krzesło.
Funkcja klasyfikująca i identyfikująca przedimków (generic and identifying meaning)
- Funkcja klasyfikująca:
W funkcji klasyfikującej może wystąpić zarówno przedimek nieokreślony ” a/an” jak i przedimek określony „the”. Funkcja klasyfikująca polega na tym, że mówiąc o czymś nie mamy na myśli żadnych konkretnych przypadków tylko uogólniamy, np.: Tigers are dangerous – przypadek ogólny – ogólnie tygrysy są niebezpieczne, nie mamy na myśli żadnego szczególnego osobnika. Computers are very useful – nie mamy na myśli jednego komputera, tylko komputery w ogóle. W takiej funkcji częściej spotykany jest przedimek nieokreślony „a/an” przed rzeczownikami policzalnymi w liczbie pojedyńczej lub przedimek „zerowy” przed rzeczownikami w liczbie mnogiej i przed rzeczownikami niepoliczalnymi.Przedimek określony „the” w funkcji klasyfikującej może jednak wystąpić w określonych przypadkach. Jest to możliwe w formalnych lub akademickich tekstach: The tiger is dangerous – to zdanie ma podwójne znaczenie:
Ten tygrys (ten którego znamy – znaczenie szczególne) jest niebezpieczny.
Tygrys jest niebezpieczny. (ogólnie tygrysy są niebezpieczne). - Funkcja wyszczególniająca:
W funkcji identyfikującej także mogą wystąpić różne przedimki. W zdaniu „There is a tiger in my house” przedimek „a” został użyty w funkcji identyfikującej ponieważ zawęża on ilość tygrysów, o których mowa do jednego osobnika. zdanie: The tigers are dangerous – mamy na myśli jedną, konkretną grupę osobników. Rozważamy tu przypadek grupy tygrysów, które znamy i wiemy, że są one niebezpieczne. – znowu funkcja identyfikująca ale tym razem przedimka określonego „the”.
Godne zauważenia jest także to, że przedimek określony „the” nie jest używany w znaczeniu „wszystkie” (all) w takim przypadku stosujemy tzw. przedimek „zerowy”, np.: Flowers are beautiful – mamy na myśli, że wszystkie kwiaty są piękne. The flowers are beautiful – mamy na myśli, że tylko te kwiaty, o których mówimy są piękne, a nie ogólnie kwiaty.
Kiedy stosujemy przedimek nieokreślony „a/an”, a kiedy przedimek określony „the”?
- Przedimek nieokreślony „a/an” stawiamy przed rzeczownikami policzalnymi w liczbie pojedyńczej (jest on związany znaczeniowo z liczebnikiem „one”). W liczbie mnogiej nie ma w takim przypadku przedimka nieokreślonego lub jest tak zwany przedimek zerowy.
Przedimek określony „the” może wystąpić praktycznie przed każdym rodzajem rzeczownika. - Czasami używamy obu rodzajów przedimków w jednym zdaniu. Dzieje się tak wtedy kiedy mówienie o jednej rzeczy nasuwa nam automatycznie myśl o innej z nią związanej, np.: I wanted to buy a pair of shoes but the price was to high. Kiedy mówimy o kupowaniu czegoś to natychmiast nasuwa nam się na myśl cena. Ta sama zasada odnosi się także do innych dziedzin życia.
Co to znaczy, że przedimek „a/an” jest nieokreślony a „the” jest określony?
Zaimek „a/an” jest nieokreślony ponieważ stosujemy go w takich przypadkach kiedy nie mamy na myśli żadnej szczególnej, konkretnej rzeczy.
Nie określamy, że mówimy właśnie o tej jednej szczególnej rzeczy np., kocie sąsiada lub o tym samochodzie, który sąsiad ostatnio kupił tylko np. o jakimś bliżej nam nie znanym kocie, który wszedł nam na podwórko i narobił szkód, np.: Yesterday, a cat came to my backyard and devastated my flowers.
Wspominamy tutaj o tym kocie po raz pierwszy i dlatego użyliśmy przedimka nieokreślonego „a” – ” a cat”. Możemy jednak ciągnąć naszą opowieść dalej. Od tej chwili już znamy tego kota, wiemy o którego osobnika chodzi. O tego co nam kwiaty poniszczył – więc od tej pory używamy przedimka określonego „the”. Ponieważ ten kot, o którym mowa, jest już nam znany – wspominamy go po raz drugi – nasze drugie zdanie na jego temat może wyglądać następująco: The cat that devastated my flowers yesterday was really beautiful.